# 3
Door: Frankie
Blijf op de hoogte en volg Frankie
24 September 2008 | Zambia, Chipata
Dag vriendjes, vriendinnetjes, familie, bekenden, collega’s, volslagen onbekenden, klasgenootjes, Suriname- en Ethiopië-gangers!
Het is dan gewoon echt zover, ik zit in Afrika:D!!! Op het moment dat ik de toetsen intik die tot deze woordencombinaties leiden zit ik in de laatste van onze drie vluchten, die van Johannesburg naar Lilongwe. Het is inmiddels zondagmorgen 11:48 uur en ben sinds gistermiddag 12:00 uur onderweg. Als alles volgens plan gaat (tsjah, je weet het hier maar nooit) landen we rond een uur of 14:00 en daar worden we opgewacht door Sister Hortensia. Peter heeft haar geïnstrueerd om dit keer met voldoende auto’s te komen, omdat dit bij de vorige groep een probleempje vormde. Het aantal personen paste toen wel in de auto, maar de kleine bijkomstigheid dat iedereen een x-aantal koffers bij zich had was vergeten. Het is volgens hem ook nog maar afwachten. Een kleine schets van wat ik tot nu toe beleefd heb:
Zaterdagmiddag 12:00 uur vertrokken we dus vanuit Dalerpeel met paps, mams, Erwin, Liset en Judith om vervolgens richting Zwolle te rijden en Niels op te pikken. Ilse zou vanaf Amsterdam per spoor richting Schiphol komen en daarmee was het uitzwaaicomité compleet. Op Schiphol had de hele groep elkaar al snel gevonden en was het wachten op Peter en Gertie die vertraging op hadden gelopen bij de NS. De meeste mensen (inclusief mijn eigen persoontje) hadden nog de kriebels over het aantal kilo’s dat ze mee hadden genomen en uiteindelijk zat iedereen rondom de toegestane 20 kilo variërend tussen de 15 (heren) en 25 (dames) kilo. Er werd echter geheel niet moeilijk over gedaan en iedereen kon al snel nog even rustig wat drinken. Toen was het lang gevreesde moment toch echt aangebroken, echt de allerlaatste keer afscheid nemen… Na de nodige knuffels, zoenen en succeswensen konden we op naar de douane en door naar het vliegtuig. Tussendoor nog oordopjes gekocht omdat ik zo slim ben geweest die in m’n jas te laten zitten.
In het vliegtuig mocht ik dan eindelijk m’n boekje lezen! Heb de laatste weken echt de neiging gehad ‘m al open te maken, maar heb de verleiding weten te weerstaan. Wat een geweldig leuke/bemoedigende/grappige/creatieve/lieve/leuke en nuchtere verhalen staan erin! Ook van mensen waarvan ik niet eens wist dat zij van het bestaan van mijn boekje afwisten! Iedereen echt onwijs bedankt, ga ‘m echt nog een paar keer doorlezen en bij thuiskomst volgend jaar krijgt hij ’n ereplaats!
Na amper een uur het luchtruim verkozen te hebben vanaf Schiphol stonden we alweer op de grond bij onze Oosterburen en binnen no-time konden we ons opmaken voor de langste zit, 10 uur lang richting Johannesburg (geen tijd gehad om wat te kopen ;)!)… Het vliegtuig was voorzien van de nodige luxe en de tijd is voorbij gevlogen. Het on-board entertainment system voorzag ons van een hele stapel van de allernieuwste films, een gehele collectie cd’s, verschillende (stomme :p) spelletjes, een live-camera vanaf de staart van het vliegtuig met vluchtgegevens en niet te vergeten allemaal tv-series (Scooby Doo, Prison Break en verzin het zo gek maar niet). Het zal misschien wel heel standaard zijn bij zo’n vlucht, maar ik vond ’t in elk geval vet :D!
Aangekomen in Johannesburg wachtte ons gelijk een eerste gigantische cultuurschok! Het beeld dat de meeste van ons van Afrika en daarmee ook van Zuid-Afrika en Johannesburg hadden was zon en warmte. Nou ik kan je vertellen als je dan uitstapt en het is nog geen tien graden dan valt dat echt vies tegen! In het vliegtuig werd al ‘four degrees’ omgeroepen, maar toen hadden we nog de stille hoop dat ze daarmee ‘fourty’ bedoelden…
Jullie zullen tijdens het lezen nu ongeveer vijf minuten verder zijn, tijdens het typen ben ik 33,5 uur ouder geworden... Ga bij deze al bij voorbaat ‘Sorry’ zeggen omdat het waarschijnlijk niet heel bondig wordt……..
Tot en met Johannesburg was er, op het feit na dat we vier uur lang verkleumd zijn, weinig aan de hand, en wat kon er ook nog fout gaan? Zo’n vraag moet je jezelf dus vooral stellen als je wat wil beleven. Toen we namelijk, inclusief alle bagage, stipt op tijd om 14:00 uur in Lilongwe aankwamen, was daar nog geen busje om ons op te pikken. We waren tenslotte in Afrika en daar gaat alles heel relaxed en wat langzamer en echt druk maakten we ons dan ook nog niet. Toen Peter echter niemand te pakken kon krijgen met z’n Zambiaanse mobieltje zat er niets anders op dan wachten. Na een half uurtje kwam daar dan ook al een pick-uptruck aan met Piri en z’n zus met de mededeling dat de ‘volgauto’ er zo aan zou komen. De volgauto was het spoor bijster geraakt en ook hier was telefonisch contact wederom geen mogelijkheid omdat we in Malawi zaten en de Zambiaanse mobieltjes het daar vertikten. Een uur verder begon Piri zich toch wel zorgen te maken en werd besloten dat de dames met de bagage en pick-up vast vooruit zouden rijden. En alsof het was afgesproken kwam daar uit het niets Sister Hortensia met een busje waarin het mannelijk restant paste. Het bleek dat het (nieuw aangeschafte!) busje van Radio Maria het had begeven. Met de vervangende auto en pick-up gingen we dan eindelijk richting grens, en hoe! Met een cruisesnelheid van meer dan 120 km/uur waren we de dames zo kwijt. Een uurtje later stonden we met ons goede mannelijk gedrag te wachten tot de dames zouden komen. We waren toen namelijk aankomen bij het kapotte busje en volgens Piri zouden we daarmee in Chipata komen (waarvan we nog 80 km. verwijderd waren). Het antwoord op de vraag hoe dat in vredesnaam zou gaan gebeuren was: “Magic Does The Trick!”. Wat hij daarmee bedoelde was zelfs onze Zambia-goeroe Peter een raadsel… Alles natuurlijk leuk een aardig, maar in de verste verte was er nog geen rode auto te bekennen waarin onze ‘vrouwelijk wederhelft’ zich bevond. Communicatie bleek ook toen een heikel punt te zijn, want echt niemand had enig idee was de rest zich bevond. Ook hier maar weer de levensles: “Niet te druk maken, ’t komt vast wel goed”… En inderdaad, na een uurtje kwamen ze daar aan. De dames hadden al gegokt dat wij ons inmiddels lichtelijk zorgen zouden maken, maar zij hadden dan ook levensbedreigende zaken te regelen, namelijk het kopen van wat drinken, fruit en een touwtje (zie foto’s)…
Dit touwtje bleek ‘The Magic’ te zijn waar Piri op doelde, vasthaken tussen de twee auto’s knoopje erop en gaan met die banaan was vanaf toen de spirit! We leven dan zondagavond om 18:00 uur en inderdaad, het wordt hier verrekte snel donker, in echt no-time gaat ’t van licht naar donker… De jongens sloten al direct een weddenschap af over de afstand dat het touw het vol zou houden (2,0 km. en 3,5 km.)… Dat ‘gaan met die banaan’ bleek trouwens nogal tegen te vallen want harder dan 30 km/uur hebben we niet gereden. Dit hield de beste pick-up drie uur lang vol en toen stond het koken hem nader dan het lachen. Op z´n Afrikaans werd dit geblust en konden we weer verder. Stroom werd toen een al wat schaarser goed en mijn laptop begaf het, snel daarna ook m´n mobiel. Najah dat gaf niet want we zouden dan bijna in Chipata zijn. Na wat stempels te hebben gehaald en formulieren te hebben ingevuld waren we de grens over, normaal gesproken volgens Peter nog 20 min. te gaan, onze schatting lag op 2 uur, de werkelijke tijd bedroeg 1 uur en 45 minuten (tijdsgefixeerd, ik? Nee toch :)?)… Om een lang verhaal niet nog veel langer te maken, om half 2 lagen we uiteindelijk in bed en niet lang daarna sliepen we ook.
Maandag was het tijd om Chipata eens bij daglicht te bekijken. Ik kan je zeggen, de omgeving is echt prachtig: bananenbomen, bergen, mooie mensen, Afrika zoals ik dacht dat het er uitziet, de prachtige markt en heel véél mensen bij elkaar. Dat is het eerste dat opvalt, mensen zijn echt overal. Met groepen langs de straat, eeuwig lopende naar god-ik-vraag-me-af-waarheen. Ik kan nu de markt gaan omschrijven, maar zelfs in combinatie met de foto’s schiet dit tekort in de beleving hiervan. Ik zal dit dan ook bij thuiskomst onder het genot van een kop koffie proberen… Verder hebben we wat inkopen gedaan en ´s avonds was het tijd om te koken. Op de markt voor in totaal aan 80 cent groente gekocht (4 uien, 4 tomaten en voor acht personen groente (rapes ofzo?). De dames hadden alles gesneden toen de Sisters met de mededeling kwamen dat er nog rijst en kip voor ons klaarstond (van de vorige avond). Dit hebben we opgewarmd nadat Jimmy had voorgedaan hoe je een kolenbrander gebruikt (echt vet!). Lekker gegeten, iedereen naar huis gebeld (want we zijn inmiddels in het bezit van Zambiaanse nummers) en de stemming was goed. ’s Avonds lekker gezeten en dit verhaaltje getypt…
Ik heb inmiddels ook een Zambiaans nummer (00260979211231), hierop ben ik volgens mij wel te bereiken (kosten zijn voor jullie ;)), maar weet ’t ook niet zeker, de telecommunicatie is nog niet echt te vertrouwen namelijk. Mijn Nederlands nummer zou het in principe ook moeten doen, maar heb tot nu toe één sms in Zambia ontvangen… Zijn er mensen die ’t nog geprobeerd hebben? Heb in Malawi die van Simone, Leonie, Geralda en mama ontvangen en dat was ’t einde met ’t contact in NL… Als jullie een berichtje achterlaten dan kan ik ff zien of ’t dus echt niet werkt of dat ik gewoon geen smsjes heb gehad haha (uit ’t oog uit ’t hart:p???)... Heb vanaf hier ook naar talloze mensen gesmst, komen deze wel aan?? Dit geldt eigenlijk ook een beetje voor het posten van de blogs, denk maar zo: “Geen bericht, goed bericht”… Want was eigenlijk al van plan ’t maandag up te loaden, je kunt niet alles plannen :)…
Voor nu zeg ik: “rustig aan doen, (doe ik ook) en tot de volgende keer :)!”…
Dikke Kus voor degene die ‘m wil hebben en groetjes aan de rest ;)!
Ps. Is ’t bij de andere buitenlandgangers ;)? Inmiddels ook op plaats van bestemming?
Pps. Heeft iemand nog tips voor ’n site waar ik de foto’s op goede kwaliteit kwijt kan? Dit is volgens mij niet al te best?
Ppps. U voor een bondige samenvatting op de blog van Sjoerd kunt kijken
Pppps. U kunt voor de wist-dat-jes bij de dames terecht
http://boukjeinzambia.waarbenjij.nu/
http://robbertjanzambia.waarbenjij.nu/
http://rubenkraal.waarbenjij.nu/
http://sjoerdinzambia.waarbenjij.nu/
http://karinholties.waarbenjij.nu/
http://kirstenwillemsen.waarbenjij.nu/
Het is dan gewoon echt zover, ik zit in Afrika:D!!! Op het moment dat ik de toetsen intik die tot deze woordencombinaties leiden zit ik in de laatste van onze drie vluchten, die van Johannesburg naar Lilongwe. Het is inmiddels zondagmorgen 11:48 uur en ben sinds gistermiddag 12:00 uur onderweg. Als alles volgens plan gaat (tsjah, je weet het hier maar nooit) landen we rond een uur of 14:00 en daar worden we opgewacht door Sister Hortensia. Peter heeft haar geïnstrueerd om dit keer met voldoende auto’s te komen, omdat dit bij de vorige groep een probleempje vormde. Het aantal personen paste toen wel in de auto, maar de kleine bijkomstigheid dat iedereen een x-aantal koffers bij zich had was vergeten. Het is volgens hem ook nog maar afwachten. Een kleine schets van wat ik tot nu toe beleefd heb:
Zaterdagmiddag 12:00 uur vertrokken we dus vanuit Dalerpeel met paps, mams, Erwin, Liset en Judith om vervolgens richting Zwolle te rijden en Niels op te pikken. Ilse zou vanaf Amsterdam per spoor richting Schiphol komen en daarmee was het uitzwaaicomité compleet. Op Schiphol had de hele groep elkaar al snel gevonden en was het wachten op Peter en Gertie die vertraging op hadden gelopen bij de NS. De meeste mensen (inclusief mijn eigen persoontje) hadden nog de kriebels over het aantal kilo’s dat ze mee hadden genomen en uiteindelijk zat iedereen rondom de toegestane 20 kilo variërend tussen de 15 (heren) en 25 (dames) kilo. Er werd echter geheel niet moeilijk over gedaan en iedereen kon al snel nog even rustig wat drinken. Toen was het lang gevreesde moment toch echt aangebroken, echt de allerlaatste keer afscheid nemen… Na de nodige knuffels, zoenen en succeswensen konden we op naar de douane en door naar het vliegtuig. Tussendoor nog oordopjes gekocht omdat ik zo slim ben geweest die in m’n jas te laten zitten.
In het vliegtuig mocht ik dan eindelijk m’n boekje lezen! Heb de laatste weken echt de neiging gehad ‘m al open te maken, maar heb de verleiding weten te weerstaan. Wat een geweldig leuke/bemoedigende/grappige/creatieve/lieve/leuke en nuchtere verhalen staan erin! Ook van mensen waarvan ik niet eens wist dat zij van het bestaan van mijn boekje afwisten! Iedereen echt onwijs bedankt, ga ‘m echt nog een paar keer doorlezen en bij thuiskomst volgend jaar krijgt hij ’n ereplaats!
Na amper een uur het luchtruim verkozen te hebben vanaf Schiphol stonden we alweer op de grond bij onze Oosterburen en binnen no-time konden we ons opmaken voor de langste zit, 10 uur lang richting Johannesburg (geen tijd gehad om wat te kopen ;)!)… Het vliegtuig was voorzien van de nodige luxe en de tijd is voorbij gevlogen. Het on-board entertainment system voorzag ons van een hele stapel van de allernieuwste films, een gehele collectie cd’s, verschillende (stomme :p) spelletjes, een live-camera vanaf de staart van het vliegtuig met vluchtgegevens en niet te vergeten allemaal tv-series (Scooby Doo, Prison Break en verzin het zo gek maar niet). Het zal misschien wel heel standaard zijn bij zo’n vlucht, maar ik vond ’t in elk geval vet :D!
Aangekomen in Johannesburg wachtte ons gelijk een eerste gigantische cultuurschok! Het beeld dat de meeste van ons van Afrika en daarmee ook van Zuid-Afrika en Johannesburg hadden was zon en warmte. Nou ik kan je vertellen als je dan uitstapt en het is nog geen tien graden dan valt dat echt vies tegen! In het vliegtuig werd al ‘four degrees’ omgeroepen, maar toen hadden we nog de stille hoop dat ze daarmee ‘fourty’ bedoelden…
Jullie zullen tijdens het lezen nu ongeveer vijf minuten verder zijn, tijdens het typen ben ik 33,5 uur ouder geworden... Ga bij deze al bij voorbaat ‘Sorry’ zeggen omdat het waarschijnlijk niet heel bondig wordt……..
Tot en met Johannesburg was er, op het feit na dat we vier uur lang verkleumd zijn, weinig aan de hand, en wat kon er ook nog fout gaan? Zo’n vraag moet je jezelf dus vooral stellen als je wat wil beleven. Toen we namelijk, inclusief alle bagage, stipt op tijd om 14:00 uur in Lilongwe aankwamen, was daar nog geen busje om ons op te pikken. We waren tenslotte in Afrika en daar gaat alles heel relaxed en wat langzamer en echt druk maakten we ons dan ook nog niet. Toen Peter echter niemand te pakken kon krijgen met z’n Zambiaanse mobieltje zat er niets anders op dan wachten. Na een half uurtje kwam daar dan ook al een pick-uptruck aan met Piri en z’n zus met de mededeling dat de ‘volgauto’ er zo aan zou komen. De volgauto was het spoor bijster geraakt en ook hier was telefonisch contact wederom geen mogelijkheid omdat we in Malawi zaten en de Zambiaanse mobieltjes het daar vertikten. Een uur verder begon Piri zich toch wel zorgen te maken en werd besloten dat de dames met de bagage en pick-up vast vooruit zouden rijden. En alsof het was afgesproken kwam daar uit het niets Sister Hortensia met een busje waarin het mannelijk restant paste. Het bleek dat het (nieuw aangeschafte!) busje van Radio Maria het had begeven. Met de vervangende auto en pick-up gingen we dan eindelijk richting grens, en hoe! Met een cruisesnelheid van meer dan 120 km/uur waren we de dames zo kwijt. Een uurtje later stonden we met ons goede mannelijk gedrag te wachten tot de dames zouden komen. We waren toen namelijk aankomen bij het kapotte busje en volgens Piri zouden we daarmee in Chipata komen (waarvan we nog 80 km. verwijderd waren). Het antwoord op de vraag hoe dat in vredesnaam zou gaan gebeuren was: “Magic Does The Trick!”. Wat hij daarmee bedoelde was zelfs onze Zambia-goeroe Peter een raadsel… Alles natuurlijk leuk een aardig, maar in de verste verte was er nog geen rode auto te bekennen waarin onze ‘vrouwelijk wederhelft’ zich bevond. Communicatie bleek ook toen een heikel punt te zijn, want echt niemand had enig idee was de rest zich bevond. Ook hier maar weer de levensles: “Niet te druk maken, ’t komt vast wel goed”… En inderdaad, na een uurtje kwamen ze daar aan. De dames hadden al gegokt dat wij ons inmiddels lichtelijk zorgen zouden maken, maar zij hadden dan ook levensbedreigende zaken te regelen, namelijk het kopen van wat drinken, fruit en een touwtje (zie foto’s)…
Dit touwtje bleek ‘The Magic’ te zijn waar Piri op doelde, vasthaken tussen de twee auto’s knoopje erop en gaan met die banaan was vanaf toen de spirit! We leven dan zondagavond om 18:00 uur en inderdaad, het wordt hier verrekte snel donker, in echt no-time gaat ’t van licht naar donker… De jongens sloten al direct een weddenschap af over de afstand dat het touw het vol zou houden (2,0 km. en 3,5 km.)… Dat ‘gaan met die banaan’ bleek trouwens nogal tegen te vallen want harder dan 30 km/uur hebben we niet gereden. Dit hield de beste pick-up drie uur lang vol en toen stond het koken hem nader dan het lachen. Op z´n Afrikaans werd dit geblust en konden we weer verder. Stroom werd toen een al wat schaarser goed en mijn laptop begaf het, snel daarna ook m´n mobiel. Najah dat gaf niet want we zouden dan bijna in Chipata zijn. Na wat stempels te hebben gehaald en formulieren te hebben ingevuld waren we de grens over, normaal gesproken volgens Peter nog 20 min. te gaan, onze schatting lag op 2 uur, de werkelijke tijd bedroeg 1 uur en 45 minuten (tijdsgefixeerd, ik? Nee toch :)?)… Om een lang verhaal niet nog veel langer te maken, om half 2 lagen we uiteindelijk in bed en niet lang daarna sliepen we ook.
Maandag was het tijd om Chipata eens bij daglicht te bekijken. Ik kan je zeggen, de omgeving is echt prachtig: bananenbomen, bergen, mooie mensen, Afrika zoals ik dacht dat het er uitziet, de prachtige markt en heel véél mensen bij elkaar. Dat is het eerste dat opvalt, mensen zijn echt overal. Met groepen langs de straat, eeuwig lopende naar god-ik-vraag-me-af-waarheen. Ik kan nu de markt gaan omschrijven, maar zelfs in combinatie met de foto’s schiet dit tekort in de beleving hiervan. Ik zal dit dan ook bij thuiskomst onder het genot van een kop koffie proberen… Verder hebben we wat inkopen gedaan en ´s avonds was het tijd om te koken. Op de markt voor in totaal aan 80 cent groente gekocht (4 uien, 4 tomaten en voor acht personen groente (rapes ofzo?). De dames hadden alles gesneden toen de Sisters met de mededeling kwamen dat er nog rijst en kip voor ons klaarstond (van de vorige avond). Dit hebben we opgewarmd nadat Jimmy had voorgedaan hoe je een kolenbrander gebruikt (echt vet!). Lekker gegeten, iedereen naar huis gebeld (want we zijn inmiddels in het bezit van Zambiaanse nummers) en de stemming was goed. ’s Avonds lekker gezeten en dit verhaaltje getypt…
Ik heb inmiddels ook een Zambiaans nummer (00260979211231), hierop ben ik volgens mij wel te bereiken (kosten zijn voor jullie ;)), maar weet ’t ook niet zeker, de telecommunicatie is nog niet echt te vertrouwen namelijk. Mijn Nederlands nummer zou het in principe ook moeten doen, maar heb tot nu toe één sms in Zambia ontvangen… Zijn er mensen die ’t nog geprobeerd hebben? Heb in Malawi die van Simone, Leonie, Geralda en mama ontvangen en dat was ’t einde met ’t contact in NL… Als jullie een berichtje achterlaten dan kan ik ff zien of ’t dus echt niet werkt of dat ik gewoon geen smsjes heb gehad haha (uit ’t oog uit ’t hart:p???)... Heb vanaf hier ook naar talloze mensen gesmst, komen deze wel aan?? Dit geldt eigenlijk ook een beetje voor het posten van de blogs, denk maar zo: “Geen bericht, goed bericht”… Want was eigenlijk al van plan ’t maandag up te loaden, je kunt niet alles plannen :)…
Voor nu zeg ik: “rustig aan doen, (doe ik ook) en tot de volgende keer :)!”…
Dikke Kus voor degene die ‘m wil hebben en groetjes aan de rest ;)!
Ps. Is ’t bij de andere buitenlandgangers ;)? Inmiddels ook op plaats van bestemming?
Pps. Heeft iemand nog tips voor ’n site waar ik de foto’s op goede kwaliteit kwijt kan? Dit is volgens mij niet al te best?
Ppps. U voor een bondige samenvatting op de blog van Sjoerd kunt kijken
Pppps. U kunt voor de wist-dat-jes bij de dames terecht
http://boukjeinzambia.waarbenjij.nu/
http://robbertjanzambia.waarbenjij.nu/
http://rubenkraal.waarbenjij.nu/
http://sjoerdinzambia.waarbenjij.nu/
http://karinholties.waarbenjij.nu/
http://kirstenwillemsen.waarbenjij.nu/
-
24 September 2008 - 09:17
Socratestc:
En nu de foto's nog!
Heel veel plezier!!
Socrates
www.fotosocratestc.tk
-
24 September 2008 - 09:31
Janneke:
Hoi Frank,
Tjeetje wat en verhaal
Leuk om te lezen wat je allemaal mee maakt
Ik hoop dat je daar een hele mooie tijd hebt
En bedankt voor je Smakkert je krijgt er een terug hoor !!!
(K0 -
24 September 2008 - 09:33
Judith:
Hallo vanuit Coevorden..
Jij kunt schrijven zeg :) Klinkt allemaal geweldig, fijn dat alles goed is gegaan, maar wel een lange reis met die autopech.
mmm ik wou eigenlijk even tot ziens in het Zambiaans?? zeggen. Maar nu lees ik dat daar zo'n 20 talen zijn. Bemba, Tonga of Nyanja..... Al iets op kunnen pikken?
iig tot snel en liefs van mij -
24 September 2008 - 09:34
Judith:
ow FRANK
misschien www.mijnalbum.nl voor je foto's?? -
24 September 2008 - 09:51
Ex-room Mattie:
Hey Frank,
Ben blij dat jullie veilig zijn aangekomen! Zal jullie verhalen goed blijven volgen :D
x Marlous -
24 September 2008 - 09:52
Jasper:
Klinkt goed vriend!
Geniet van je tijd en hou ons op de hoogte! Als je terugkomt kunnen we samen een tijdschrift opstarten, schrijven kun je wel iig!
Gegroet mate,
Jasper -
24 September 2008 - 10:10
Jelle:
Yo,
Dus... Bart en ik behoorden niet tot 'het uitzwaaicomité', en bedankt he ;)
Ziet dr nice uit, hoe warm is het nou?
voor de foto's is www.mijnalbum.nl ideaal..!
K ga maar eens ff wat nuttigs doen op school.. Tot het volgende bericht!
Groet,
Jelle -
24 September 2008 - 14:12
SiMoOn:
heee lieve frank! in 1 woord geweldig man! je schrijft erg leuk en erg lang haha super!
ben blij dat je een goede reis gehad hebt,een hele rit zeg.over de site, ik vind de fotos wel te doen hoor, alles is duidelijk behalve die groepsfoto, dies btje wazig.
heb zelf weer helemaal suri gvoel als ik dit zo lees.spannend hoor! merk al wel dat t heel wat met je doet, en je bent er nog maar net haha.was het afscheid tranen met tuiten haha?
trouwens over je mobiel, kan best zijn dat je smsjes niet aankomen, hadden wij toen ook altijd.en soms ligt het aan de netnummers.ben wel blij dat je mijn sms ontvangen hebt:-)
nou lieve frank, doe voorzichtig daar, ik denk aan je en tot mails!!liefss simone(en mama) -
24 September 2008 - 14:27
Geralda:
Heey Frank, helaas, geen sms van jou ontvangen en mijn sms van vadaag wordt blijkbaar niet afgeleverd op je Nederlandse nummer:S!
Naja, we zien wel! Echt een vette blog! Vind t leuk om dit even te lezen, weet ik waar je zit en dat je goed bent aangekomen.
Geniet ervan!
Kus -
24 September 2008 - 14:38
Klaas V.:
Krijg nou al broekhoest als ik jullie toilet zie. Fijn voor jullie dat de groep veilig is aangekomen. Blijf vooral schrijven, ik zal zorgen dat heel Dalerpeel het te weten komt. {clubblad, www.dalerpeel.info, website NKVV}
Groetjes van ons alle vier en tot later. Geniet van alles.... -
24 September 2008 - 14:42
Erwin:
Wat een super vette foto's :O En wat een verhaal zeg!! Echt super mooi! Idd zoals Judith en Jelle al zeiden: www.mijnalbum.nl voor je foto's!!
Kusje -
24 September 2008 - 15:17
Lydia Hendriksen:
Hee Frank,
kom ik toevallig op de site van Dalerpeel en zie daar een link naar jouw blog.
Wat leuk zeg dat je nu in het verre Afrika zit.
Stoer hoor.
Ik ga zeker je verhalen volgen en hoop dat je daar een geweldige tijd hebt.
groetjes Lydia -
24 September 2008 - 15:43
Jesper:
Nog veel succes daar..
Wel goeie zonnebrond gebruiken -
24 September 2008 - 16:25
Ilse H:
Heej Frank!
Zo te lezen wat pech gehad onderweg, maar wel goed aangekomen gelukkig! Het ziet er allemaal wel leuk uit! Ik stuur je nu een sms kun jij kijken of je 'm krijgt!
-
24 September 2008 - 16:41
Liset:
Heej broer !!
Wat een leuke foto's om daar eerst maar ff mee te beginnen :D
En een super leuk verhaal ;) Ga zo door !!
Een Dikke Kus Terug !! -
24 September 2008 - 17:05
Paps En Mams:
hoi Frank,
Wat een lange reis en een lang en mooi verslag van wat je tot nu toe hebt meegemaakt.
En dit is nog maar het begin. SUPER!!!!
Dikke Kus van ons allebei. -
24 September 2008 - 17:12
Sanne:
hee Frank,
ik hoorde wel van Alice en Lotte verhalen dat je weg ging op stage, dus heb het één en ander meegekregen, maar Lotje gaf me net deze site dus was ook wel ff benieuwd... ma wat kan jij typen zeg;) geintje hoor.. zat helemaal in je verhaal, je doet het erg leuk! klinkt spannend wat je allemaal gaat doen, ik wil je iig heel veel plzier en succes wensen komende tijd.. ik ga je verhalen, plus je erg leuke foto's volgen op i-net, geniet van deze tijd!!!
Liefs Sanne (uut de polder) -
24 September 2008 - 17:14
Marijke:
hey broekie!
wat super om te horen dat het je tot nu toe goed bevalt :D
foto's zien er in iedergeval veel belovend uit!
veel plezier daar nog!
kus marijke -
24 September 2008 - 18:53
Marlies:
Hey Frank,
Zo zo, dat was een heel stuk lezen. Maar wel leuk om te lezen, wat iemand kan beleven die eingelijk in t zelfde drop woont maar ook weer aan de andere kant van de wereld zit.
Ik hoop dat je er veel leuke dingen gaat beleven. En natuurlijk veel succes met alles wat je daar doet.
Groetjes Marlies -
25 September 2008 - 09:54
Martine:
Hey Frankie,
Wat je allemaal al kan beleven in de die paar dagen (leuk verteld ook)en je moet nog een paar maand, staatje nog veel te wachten.
Zal je verhalen zeker blijven volgen.
Geniet ervan
Liefs Martine -
25 September 2008 - 15:27
Marion:
Hey Frank,
Wat een verhaal, leuk leuk!! Erg herkenbaar ook!! Haha! En foto's zijn ook mooi!! Misschien nog typ voor foto site www.flickr.com (dus zonder e)
Geniet ervan!! -
25 September 2008 - 16:13
Nikita:
Hee Frank!
Je hebt al een hele reis achter de rug!
Echt leuk om je verhalen te lezen!
Heel veel plezier en succes nog!
Ik kijk nu al uit naar je volgende Blog!
Liefs! -
25 September 2008 - 17:42
Els:
Hey Hoi!
Hoe is het met jou?! Ik heb geen idee, want je denkt toch zeker niet dat ik dit allemaal in het internetcafe ga zitten lezen?! Ik heb maar een uur! :)
Ik zal het thuis gaan lezen, ben benieuwd! :)
Groetjes uit warm Paramaribo! -
25 September 2008 - 19:08
Jessica:
heyehey
ziet er mooi uit!en natuurlijk leuk verhaal!ben benieuwd wat je er allemaal gaat beleven!
groetjes jessica -
25 September 2008 - 20:58
Alice:
Hoi Frank,even een berichtje voor we gaan slapen. Het is hier nu bijna 11 uur, bij jou dus 12 en misschien lig je al te slapen. ik heb net nog even op je site gekeken, en wat reacties gelezen en ik wil natuutlijk niet achter blijven met ook wat van onze kant te laten horen. Ik heb je verhaal in 1 adem gelezen en we beleven alles met je mee, je kan altijd nog schrijver worden, wanneer deze opleiding niet lukt. Hier is alles oke, komend weekend groot vezelfeest, en oja ajax heeft net gewonnen, geen idee van wie en met hoeveel.weltrusten en een dikke kus -
27 September 2008 - 08:29
Bennie:
Mooi hoor, je Zambiaanse begin...!
Straks SETA thuis, die komen uit een hele andere streek ;-) -
27 September 2008 - 17:50
Fokko:
Hallo je clubbie heeft gewonnen met 4-2
Wij gewonnen met 6-1 van csvs -
29 September 2008 - 12:14
Leonie:
He
Super om je even gesproken te hebben! :)
Ben blij dat alles goed gaat en het super lijkt!
Was wel even bezig met het lezen van je verhaal! Ben benieuwd naar je volgende avontuur in donker afrika!
Liefs! -
05 Oktober 2008 - 16:35
Eline:
Wat al veel beleefd en het begint allemaal nog maar net.
Mooie foto's overigens.
Veel plezier daar!
groetjes van de fam aasman
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
