#3 Manali

Dag iedereen!

Ik zou dus naar Manali gaan en ben daar na een comfortabele 14 uur durende nachtrit met de bus aangekomen (wel zou de chauffeur een geduchte tegenstander zijn voor de Dakar rijders, damn wat jaag’n door die haarspeldbochten!). Al slaperig zijnde stapte ik samen met Marja de bus uit en werden we belaagd door zo’n 20 man. Ze wilden hun slaapplek verkopen en een man is daar ook in geslaagd. We slapen in een belachelijk goedkope accommodatie met een prima bed en zelf warm water. De rit in de bus was comfortabel, maar echt veel slaap hadden we beiden niet gehad dus eerst maar een lekker ’t bed opgezocht voor een paar uur, daarna met frisse moed het dorpje ingewandeld.

Dit was zo’n verademing ten opzichte van Delhi! Blauwe schone lucht, prachtige bergen, kleurrijke gebedvlaggetjes, bergstroompjes en ook nog eens prachtige mensen. Het hele dorpje straalt rust uit. De mensen proberen je niet overal naar binnen te slepen, je kunt rustig een gesprek aanknopen zonder dat iemand geld wil of je iets anders aan probeert te smeren. We konden lekker anoniem van ’t lekkere eten proeven, snaaien in de winkeltjes en zelfs foto’s maken was een festijn! Na vriendelijk vragen is ’t maken van een foto namelijk helemaal geen probleem. Zo zette ik een vrouw op de foto, maar voordat ze ’t doorhad moest er nog een worden gemaakt, maar dan met haar vriendin erbij en voor ik wist stonden z’n met z’n vijven voor de camera. Daarna was ’t dolle pret tussen ons zessen toen we de foto’s bekeken. En dat terwijl zijn geen woord Engels of Nederlands spreken en ik geen woord Hindi… ’t Was wel koud zoals verwacht, maar met een hemd, t-shirt en twee vesten aan was ’t prima te doen!

De volgende dag wandelden Mareen en ik richting een afgelegen waterval. ’t Was echt adembenemend om onder de blauwe zonnige hemel door de bergen te wandelen. En ’t was niet eens koud (’t bleek dat de vorige dag een uitzondering was qua temperatuur, jullie hebben in NL ook niks te klagen hoorde ik trouwens :-)?) Onderweg kwamen we langs een schooltje waar vier uberschattige meisjes hun huiswerk aan ’t maken waren. Met ‘t betere hand- en voetcommunicatie hebben we heel wat leuke plaatjes kunnen schieten. De wandeling van 30 minuten die daarop volgde was gewoonweg prachtig, maar ook vermoeiend. We zitten hier op ongeveer 2500 meter als ik me niet vergis en bergopwaarts waren de nodige stops wel nodig om op adem te komen. De waterval bleek niet heel spectaculair te zijn, maar het uitzicht zeker wel: de ondergaande zon, besneeuwde bergtoppen en de aanblik van het dal in ’t avondlicht, pffff doe mij daar nog maar honderd van :-)!

Op de weg terug kwamen we twee Indische jongens uit Goa tegen die zelf ook op vakantie waren. Met z’n vieren hebben we de omgeving van Manali verkend en zo hebben we ook besloten om door te trekken naar een dorpje genaamd Vashisht. Hier kwamen we wat meer toeristen tegen, maar de meesten zijn erg in zichzelf gekeerd (op zoek naar God, zichzelf of wie dan ook, allemaal meer richting het spirituele pad). Gisteren zijn we naar een kaasmakerij en kunstgalerij geweest, wederom na een prachtige route door de bergen.

Bij thuiskomst gisteravond kwam ik erachter dat ik mijn grote camera miste… Had ‘m voor ’t laatst gebruikt bij de waterval, heb ‘m toen in m’n tas gegooid en sindsdien niet weer gezien. Er zijn genoeg scenario’s door m’n hoofd gegaan, maar zou niet weten wat er met dat ding is gebeurd. Heb vanochtend de hele route voor een tweede keer gelopen, maar helaas geen camera. Er zijn natuurlijk ergere dingen, maar baal echt als een stekker. Ik hoop dat ie op de een of andere manier weer de kop opsteekt, we zullen zien.

In de afgelopen week heb ik zo ongeveer alles geprobeerd qua eten wat ik tegenkwam: heerlijke fruit-lassi’s (soort yoghurt drankjes), verschillende curry’s, omeletten die ze op straat maken, verse vis uit de rivier, noem maar op. ’t Is allemaal echt super lekker!! Wel lekker, maar ’t heeft ook zo z’n uitwerking op mijn darmen ben daarom sinds vandaag maar even over op bananen, brood en rijst. Tot de boel weer gekalmeerd is :p

Nou ik zal nog eens even op camera-jacht gaan. Duim voor me ;-)

Rustig aan doen,

Frankie