#5 McLoad Ganj & Tushita

Heey iedereen,

Hier was ik weer met een verhaaltje voor ’t slapen gaan. De laatste keer had ik de Dalai Lama gezien volgens mij. Verder was die dag best wel bijzonder, want voordat hij arriveerde was de hele ‘winkelstraat’ uitgestorven, was iedereen druk bezig met ‘t ophangen van vlaggen, vaandels, het verven van de straat, ophangen van nog meer versiering, het opsteken van (ik geloof) wierook en geduldig wachten. Zodra hij echter met z’n auto binnen was, en ik bedoel ook echt direct nadat hij de poort door was, ging iedereen weer in de normale rustige pas met ’t leven door en leek er niets gebeurd te zijn. Niet dat iedereen zich anders moet gedragen omdat His Holiness the 14th Dalai Lama toevallig in town is, maar zonder een echt eureka- of extasemoment schakelde iedereen om naar z’n dagelijkse ritme. Zo ook ik, heb die dag echt geen klap gedaan behalve Facebook belagen en een boek gelezen.

’s Avonds wel uit eten geweest in een Tibetaans restaurant, paar voorbeelden van wat ik hier zoal eet. Thupak: noodlesoep met groenten (is lekker en voldoet prima als hoofdmaaltijd). Thali: brood, rijst en wat sausjes waarvan ik nooit precies weet wat erin zit, maar welke ik wel lekker vind (is lekker en vult goed). Ben de naam ervan kwijt, onee toch niet: Chopsuey: gefrituurde noodles gecombineerd met gekookte noodles en groenten (ook lekker en grote porties). Momo’s: gefrituurd of gestoomd deeg met daarin naar keuze: vlees of groenten of chocolade (lijkt heel weinig, maar vult als een tierelier!). En de namen van ’t Indiase eten vergeet ik tot nu toe nog een beetje, denk dat m’n lichaam die gewoon wil verdrijven :-p Hoe dan ook, ’t is echt om je vingers letterlijk bij af te likken. Ojah en ik heb kennis gemaakt met iets typisch Amerikaans: deep fried icecream (ik zal als culinair barbaar wel één van de weinigen zijn die er nog nooit van had gehoord?). Dat is dus een bol ijs gerold in deegkruimels, dat wordt gefrituurd en daaroverheen wordt honing gegoten, ik kan je verzekeren ik vind het goddelijk lekker!

De afgelopen dagen trok ik met wat mensen van ’t hostel op en die groep werd als een sneeuwbal groter en groter. ’t Is echt een fantastische groep met inspirerende mensen. Zo maakte ik kennis met Owen, een 47 jarige ex-architect uit Amerika die z’n zaak heeft verkocht en nu de wereld over reist. Overal waar hij komt start hij kleine kunstprojecten op scholen . Hij fabriceert van oud afval en takken kleine kunstwerken met de kinderen (http://www.solidcore.tv/earthaware). Op deze manier vraagt hij aandacht voor het milieu (van wat ik tot nu toe heb gezien is ’t echt slecht gesteld met de Indiase bevolking en hoe ze omgaan met afval). De komende dagen ga ik samen met hem en wat anderen meehelpen in dit project op de basisschool, ’t moet echt geweldig worden, wordt verderop in dit verhaal vast vervolgd. Dan hebben we Juan geboren in Chili en wonend in Miami. Hij heeft ongeveer een jaar geleden al z’n bezittingen weggegeven en reist nu gelukkig met z’n rugzakje rond de wereld. Ik kan oprecht zeggen dat hij er gelukkig uitziet, ondanks dat hij geen bezittingen heeft. In kan er niet genoeg van krijgen om naar hun verhalen te luisteren, vragen te stellen en hier m’n eigen les uit te trekken. “Inspirerend”, dat is ’t goed woord. Maar al met al is ’t gewoon ook erg gezellig met z’n allen!

Wat heb ik verder gedaan? Ik heb samen met Owen en Paul zo’n 4 km hard gelopen, dit was echter deels bergop en lang niet gemakkelijk. Op de terugweg hebben we afval verzameld, misschien een beetje nobel, maar ’t voelde wel goed (dit dus in ’t kader van ’t project). De rest van de dagen heb ik eigenlijk heel rustig aan gedaan. Met de groep naar de waterval gelopen, jenga gespeeld, yoga gevolgd, afval verzameld voor ’t project en gewoon echt heel veel gegeten, gedronken en gelachen!

Gisterenmorgen ben ik samen met Owen 2 uur op pad geweest om bamboe te zoeken in de bergen (om de dieren van te maken) en we zijn erin geslaagd om een paar grote bossen mee te nemen naar de school. Juan kwam ons later helpen en de lokale bevolking was helemaal verrast dat er drie blanke mannen met bamboe op de schouders door ’t dorp liepen. Normaal gesproken zijn ’t de vrouwen die al ’t zware werk doen. Zo werden we dus al snel aangemoedigd door de vrouwen en waren de mannen vooral erg verbaasd. Gistermiddag. zijn we voor ’t eerst echt naar de school geweest waar Owen z’n project loopt. We waren met ongeveer 10 mensen van ons clubbie aanwezig en er waren zo’n 30 kinderen variërend in de leeftijd van 2 tot 10 denk ik. Het enthousiasme dat die kinderen geven is echt geweldig en geeft echt zoveel energie! We hebben tekeningen van dieren proberen te maken, maar ’t was gewoon één grote gezellige boel, zo fungeerde Anna en Paul als baby-oppas, was ik een levend klimrek, wist Juan z’n hart te verliezen aan een kleine Tibetaan en was Paul ook onverwacht goed in cricket. Dit was echt één van de mooiste momenten tot nu toe!

Vandaag zijn we weer naar de school geweest en dit keer gingen we dan ook echt proberen om ‘dieren’ te maken van al ’t afval en de geplukt bamboe. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, maar met simpele middelen hebben we toch iets kunnen creëren dat op een tijger, kip, vis en tijger leek! Foto’s zeggen meer :-)… Tsjah, nu ga ik lekker uit eten en dan is ’t even een hele week stil.

Vanaf zaterdag ga ik namelijk zeven dagen een introductie cursus in het Boeddhisme volgen (www.tushita.info). Het betekent dat ik zeven dagen lang de basis van het Boeddhisme ga leren en ga mediteren. Ik mag de hele dag niet praten, met uitzondering van één discussie uur per dag. Verder is elke vorm van communicatie met medecursisten of naar de buitenwereld uitgesloten, dus geen internet, telefoon, briefjes schrijven of wat dan ook. Ik weet niet precies wat ik er van ga leren of van wil leren, maar ’t is zeker weten een once in een lifetime experience en ben gewoon heel benieuwd wat ’t me gaat brengen, ik zal over iets meer dan een week verslag uitdoen:-)…

Rustig aan doen,

Frankie