#7 Agra, Pushkar, Cochin, Mysore & Hampi
Door: Frankie
Blijf op de hoogte en volg Frankie
23 December 2011 | India, Hampi
Heey iedereen,
Okay, berichtje vooraf: het is bijna kerst, ik gok dat iedereen druk met de voorbereidingen is en dit verhaal is lang… ’t Is een beetje onpersoonlijk, maar wil bij deze iedereen die deze blog leest goede feestdagen wensen! Ik ga ’t vieren in de warme omgeving van Hampi, hoop voor jullie op wat sneeuw en veel gezelligheid!
Het was de vorige keer dus ’t plan om de bus te pakken naar Delhi en vanaf daar de trein naar Agra. Dit ging eigenlijk vlekkeloos en voor ik ’t wist stond ik midden in Agra Fort. Een oud en enorm groot fort waarin dezelfde koning/vorst/maharadja/tsaardie de TajMahal ook liet bouwen, leefde. Voor ’t eerst voelde ik me echt een übertoerist; persoonlijke riksja, Agra Fort bekijken, foto’s maken en hup weer naar buiten richting zonsondergang. Er scheen een mooi park te zijn ene de andere kant van de rivier, waarvan ik de naam vergeten ben, met de TajMahal tijdens zonsondergang aan de andere kant. Daar aangekomen 100 rupees betaald om naar binnen te kunnen en samen met een hotelgenoot naar de sunset gekeken. Die was lang niet zo spectaculair als we verwacht hadden, maar ’t was wel gezellig. De zon verdween namelijk niet achter de horizon, maar achter de dichte smog die boven de stad hing en terwijl ’t eigenlijk nog licht was werden we door een politie agent vriendelijk verzocht om ’t park te verlaten. Toen kwamen we erachter dat we ook 20 meter verderop konden zitten op de openbare weg waar je uiteraard geen entree voor hoefe te betalen, stupidtourists… Op ‘t openbare pad hebben we ’t uiteindelijk nog een extra half uur volgehouden, maar toen dat ook weinig spectaculairs opleverde gingen we maar terug naar ’t hotel. Op ons dakterras met uitzicht op de TajMahal lekker gegeten en gedronken en toen was ’t welletjes geweest, ik zou namelijk om 5:45 uur opstaan om vroeg bij de TajMahal te zijn.
Zo gezegd, zo gedaan en met half dichtgeknepen oogjes stond ik zo ongeveer vooraan in de rij. In ’t begin was ’t ook nog daadwerkelijk donker, maar toen de poorten van de security check eindelijk eens open gingen was er van een zonsopkomst geen sprake, ’t was meer aan aangenaam ochtendzonnetje. Dat mocht de pret niet drukken want de Taj is in ’t echt nog mooier dan op internet. Toen redelijk snel ’t daadwerkelijke gebouw binnen gegaan voor de megastroom van toeristen echt op gang zou komen. Het mausoleum in de Taj is tot in de kleinste details perfect uitgevoerd, althans de replica’s die zichtbaar zijn voor het publiek… Zo is er een hek rondom de tombe met honderden, maar dan ook echt honderden bloemen, en elke bloem is gemaakt van ongeveer 50 verschillende (erg waardevolle) stenen. De stenen zijn op hun beurt tot op de halve millimeter precies weer uit ’t marmer geslepen en de combinatie van die twee is gewoonweg prachtig. De Taj is gebouwd voor één van de 12 vrouwen van een koning, ze gaf geboorte aan hun 14e kind en stierf. Dit is wat ik her en der een beetje heb opgevangen van de gidsen, maar denk dat Google en Wikipedia een stuk betrouwbaarder zijn wat betreft ’t verstrekken van informatie :-)…
Uiteraard wat cliché kiekjes samen met de Taj gemaakt, maar uit ’t niets kwam daar nog een persoon bij; MichalKnitl. Voor de meeste mensen een onbekende, maar voor mij een grote verrassing. Ik stond namelijk wat foto’s te maken met de zelfontspanner toen ik ineens hoorde: “Hey Frank, how are youdoing?”… Niet echt iets wat je verwacht in één van de meest toeristische attracties in India. Michal en ik waren beiden deel van de boeddhistische cursus die ik een paar weken geleden volgde en ’t was natuurlijk groot toeval dat we elkaar daar troffen. Het maakte wel mijn dag, want ik kan je verzekeren dat ’t bezichtigen van zo’n attractie een stuk leuker wordt met een compagnon aan je zijde. De rest van de dagen samen doorgebracht, hij uiteindelijk richting z’n bus en ik richting m’n nachttrein naar Ajmer (450 km, voor Indiase begrippen is dat van Dalerpeel naar Coevorden…).
Ik had een AC3 class trein en dat betekende dat ik heerlijk kon slapen. Toen m’n hoofd om 22 uur ’t kussen raakte, sliep ik direct, wel onder toeziend oog van zeven Indiërs :-). De conducteur wekte me iets later en vertelde me dat we om 5:10 uur in Ajmer zouden zijn, wekker dus iets eerder gezet. Toen ik om half 5 abrupt werd gewekt door de conducteur moest ik eerst een drie keer om me heen kijken waar ik was, maar na de mededeling: “You go toAjmer? Yes? You get out NOW!”, was ik snel wakker. Hij had verkeerd gekeken op z’n schema, maar was wel zo vriendelijk om mij te wekken. Zo kwam ik na een korte busrit ook op mijn plek van bestemming: Pushkar.
Hotel gevonden (voor de statistieken: 1,10 euro per nacht voor een tweepersoonskamer), ’t dorpje verkend, genoten van de ochtendrituelen van de locals aan ’t meer, motor (lees: mini-motor) gehuurd, rond getoerd en gaan slapen. Volgende dag opnieuw motor gereden. Man, ik was net een klein jochie, zo groot was m’n glimlach omdat ik eindelijk weer op een gemotoriseerde tweewieler zat (ook al was ’t maar een 110cc brommer :-p). Zo voorzichtig ik de vorige dag nog begon, zo Indisch reed ik vandaag (sorry mams…). Verkeersregels zijn er naar mijn weten niet, de basisregel is: “Kijk goed uit en als je een gaatje ziet dan issie voor jou”. Die witte strepen op de weg zijn een mooie indicatie waar jouw rijbaan zou moeten eindigen, maar als ’t beter uitkomt dat je daar twintig keer overheen komt tijdens ’t inhalen dan is dat ook geen probleem. Ojah, en vergeet niet links te rijden en de rotondes de goede kant op te nemen, is essentieel………
In de avond was ’t tijd voor m’n kameelsafari, damn wat zijn die beesten groot. De kameel (Shiva heet ’t ‘ beestje’ ) ligt op de grond als je erop stapt, maar als hij eenmaal in de benen komt dan kom je er pas achter dat de schofthoogte ongeveer 2,20 meter is!! Dat betekend dat je zichtveld zo ongeveer vanaf 3,5 meter boven de grond begint. Ik voelde me in ’t begin net een koning, maar na een half uur was ’t beestje zo traag dat ik er eigenlijk al genoeg van had (safari zou ongeveer 2,5 uur duren… Gelukkig besloot m’n guide er toen wat spanning in te gooien. Hij liep in eerste instantie voor Shiva en hield haar letterlijk aan een lijntje, later kwam hij bij mij achterop zitten. Dat was ’t moment waarop Shiva had gewacht, want zodra hij dat deed besloot ze rechtsomkeert te maken, precies de plaats waar wij NIET heen wilden :-). M’n guide wou ook niet zomaar van haar af springen en zo gingen we weer terug naar onze startplaats. Totdat we een ongelukkige voorbijganger tegenkwamen die de teugels in handen kreeg geworpen zodat m’n guide ’t beestje weer in goede banen kon leiden. Een uurtje later probeerde hij ’t zelfde kunstje nog een keer, dit keer met beter resultaat. Met z’n tweeën op de rug van Shiva galoppeerden we richting the farmhouse waar ik die nacht zouden slapen. Geen toeristen; alleen een Hindi sprekende Indische familie, Indisch eten, frisse lucht, een warm kampvuur, een koud biertje en een heldere sterrenhemel… Ze hadden me niet verteld dat ik in één ruimte zou slapen met een in zichzelf pratende broer, maar dat mocht opnieuw de pret niet drukken :-). De volgende ochtend zou ik met Shiva weer naar ’t dorp terug gaan, maar dat werd de motor. Ik had ’t ‘gegaloppeer’ op de kameel wel gezien…
Backpack weer opnieuw ingepakt (hij wordt lichter en lichter :-)) en weer 450 km terug in de trein naar Delhi. Die trein was luxer dan ik had gedacht: eten en drinken geserveerd krijgen en een persoonlijk stopcontact (lees: Rio kijken met Indiaas mannetje van drie turf hoog B-)). Kortom, erg relaxt! Nacht in Delhi geslapen en na een bijna 5 uur durende binnenlandse vlucht landde ik in Cochin, het zuiden van India.
Eenmaal uit ’t vliegtuig ontdekte ik ’t eerste verschil met ’t noorden, de temperatuur! Het is hier veel vochtiger en veel warmer, ik gok een graadje of dertig, zweten geblazen dus… In Cochinkon ik via via een nachtje bij vrienden logeren, thanks Beau!! De volgende dag ontmoette ik m’n reismaatje en samen hebben we Cochin bezocht; terrasjes gepakt, Chinese visnetten bij zonsondergang bewonderd, heerlijk Zuid-Indiaas gegeten (veel meer smaak dan in ’t noorden!), Dutch Palace bezocht, de oude Joodse gemeente bezocht (er wonen er nog slechts tien). De volgende ochtend waren we na een typisch Kerala ontbijt (rijst, kokosnoot en banaan jummie, jummie) klaar om de backwaters te bewonderen. Het binnenland van Kerala heeft ontelbare riviertjes en kanalen die samen de Backwaters vormen. Met kleine vissersbootjes bezochten we in de ochtend wat dorpjes, bekeken we de lokale producten, kregen we wat geschiedenisles en in de middag gingen we per grote boot terug naar Cochin. Deze boot werd aangedreven door een bamboestok van 6 meter. Heb ’t ook even mogen proberen, maar pfff, respect voor de man die ons terugbracht… ’s Avonds klaargemaakt voor de nachttrein naar Mysore en daar kwamen we de volgende dag rond de middag aan.
In Mysore staat een van de best bewaarde en meest gedetailleerde paleizen van ’t zuiden en daar is geen woord van gelogen! Helaas mochten er geen camera’s mee naar binnen dus jullie moeten me maar op m’n woord geloven dat ik de oude verhalen van de Maharadja’s op levensgrote schilderijen heb gezien, de mooie ballroom zaal met glas in lood uit Schotland en pilaren belegd met goud heb bezocht. Ook mag je geloven dat elk houten kozijn, deur of meubelstuk prachtig was gegraveerd en dat de welkomstzaal plafondschilderingen bevat waar je alleen al een hele middag naar kan kijken. De kleurrijke en levendige bloemen en fruitmarkt was ook zeker de moeite waard om te bezoeken. De omgeving was prachtig, maar de toeristische verkopers kon ik wel schieten. ’t Is niet erg om af en toe wat af te slaan, maar om dat letterlijk na elke vier stappen gedurende een uur te moeten doen is niet grappig. Datzelfde gold voor de riksja’s. Normaal gesproken onderhandel je een beetje en kom je tot een redelijk prijs, niet in Mysore... Totdat we uiteindelijk zo koppig bleken te zijn en nu voor Indiase prijzen met ‘the meter’ van A naar B gaan, principekwestie :-).
Gistermiddag om 13 uur in de bus gestapt en ’s nachts om 1 uur hier in Hampi in een hotel gecrashed. Google voor grap even op afbeeldingen en je zult zien dat ’t ook hier prachtig is (volgens mij is ‘prachtig’ ’t meest gebruikte woord in m’n blogs :-p…). Hampi bestaat uit kilometers vol met ruïnes van oude tempels die per benenwagen en motor te verkennen zijn. Dit wordt dus de thuisbasis voor de komende dagen en daarna volgt het strand van Gokarna, eindelijk een frisse duik in de zee nemen! Voor nu wens ik jullie dus gezellige kerstdagen toe en pas op met ’t vuurwerk kinders ;-)
Rustig aan,
Frankie
Ps. De links voor foto’s:
Agra: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2899174522796.2152354.1363386613&type=1&l=967db3844d
Panorama's van de hike: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2902524526544.2152415.1363386613&type=1&l=b7c30fc7aa
Pushkar: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2930752112216.2152984.1363386613&type=1&l=63b9cf12ff
Cochin & Mysore: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2964162187447.2153793.1363386613&type=1&l=bf1b1dd60b
Okay, berichtje vooraf: het is bijna kerst, ik gok dat iedereen druk met de voorbereidingen is en dit verhaal is lang… ’t Is een beetje onpersoonlijk, maar wil bij deze iedereen die deze blog leest goede feestdagen wensen! Ik ga ’t vieren in de warme omgeving van Hampi, hoop voor jullie op wat sneeuw en veel gezelligheid!
Het was de vorige keer dus ’t plan om de bus te pakken naar Delhi en vanaf daar de trein naar Agra. Dit ging eigenlijk vlekkeloos en voor ik ’t wist stond ik midden in Agra Fort. Een oud en enorm groot fort waarin dezelfde koning/vorst/maharadja/tsaardie de TajMahal ook liet bouwen, leefde. Voor ’t eerst voelde ik me echt een übertoerist; persoonlijke riksja, Agra Fort bekijken, foto’s maken en hup weer naar buiten richting zonsondergang. Er scheen een mooi park te zijn ene de andere kant van de rivier, waarvan ik de naam vergeten ben, met de TajMahal tijdens zonsondergang aan de andere kant. Daar aangekomen 100 rupees betaald om naar binnen te kunnen en samen met een hotelgenoot naar de sunset gekeken. Die was lang niet zo spectaculair als we verwacht hadden, maar ’t was wel gezellig. De zon verdween namelijk niet achter de horizon, maar achter de dichte smog die boven de stad hing en terwijl ’t eigenlijk nog licht was werden we door een politie agent vriendelijk verzocht om ’t park te verlaten. Toen kwamen we erachter dat we ook 20 meter verderop konden zitten op de openbare weg waar je uiteraard geen entree voor hoefe te betalen, stupidtourists… Op ‘t openbare pad hebben we ’t uiteindelijk nog een extra half uur volgehouden, maar toen dat ook weinig spectaculairs opleverde gingen we maar terug naar ’t hotel. Op ons dakterras met uitzicht op de TajMahal lekker gegeten en gedronken en toen was ’t welletjes geweest, ik zou namelijk om 5:45 uur opstaan om vroeg bij de TajMahal te zijn.
Zo gezegd, zo gedaan en met half dichtgeknepen oogjes stond ik zo ongeveer vooraan in de rij. In ’t begin was ’t ook nog daadwerkelijk donker, maar toen de poorten van de security check eindelijk eens open gingen was er van een zonsopkomst geen sprake, ’t was meer aan aangenaam ochtendzonnetje. Dat mocht de pret niet drukken want de Taj is in ’t echt nog mooier dan op internet. Toen redelijk snel ’t daadwerkelijke gebouw binnen gegaan voor de megastroom van toeristen echt op gang zou komen. Het mausoleum in de Taj is tot in de kleinste details perfect uitgevoerd, althans de replica’s die zichtbaar zijn voor het publiek… Zo is er een hek rondom de tombe met honderden, maar dan ook echt honderden bloemen, en elke bloem is gemaakt van ongeveer 50 verschillende (erg waardevolle) stenen. De stenen zijn op hun beurt tot op de halve millimeter precies weer uit ’t marmer geslepen en de combinatie van die twee is gewoonweg prachtig. De Taj is gebouwd voor één van de 12 vrouwen van een koning, ze gaf geboorte aan hun 14e kind en stierf. Dit is wat ik her en der een beetje heb opgevangen van de gidsen, maar denk dat Google en Wikipedia een stuk betrouwbaarder zijn wat betreft ’t verstrekken van informatie :-)…
Uiteraard wat cliché kiekjes samen met de Taj gemaakt, maar uit ’t niets kwam daar nog een persoon bij; MichalKnitl. Voor de meeste mensen een onbekende, maar voor mij een grote verrassing. Ik stond namelijk wat foto’s te maken met de zelfontspanner toen ik ineens hoorde: “Hey Frank, how are youdoing?”… Niet echt iets wat je verwacht in één van de meest toeristische attracties in India. Michal en ik waren beiden deel van de boeddhistische cursus die ik een paar weken geleden volgde en ’t was natuurlijk groot toeval dat we elkaar daar troffen. Het maakte wel mijn dag, want ik kan je verzekeren dat ’t bezichtigen van zo’n attractie een stuk leuker wordt met een compagnon aan je zijde. De rest van de dagen samen doorgebracht, hij uiteindelijk richting z’n bus en ik richting m’n nachttrein naar Ajmer (450 km, voor Indiase begrippen is dat van Dalerpeel naar Coevorden…).
Ik had een AC3 class trein en dat betekende dat ik heerlijk kon slapen. Toen m’n hoofd om 22 uur ’t kussen raakte, sliep ik direct, wel onder toeziend oog van zeven Indiërs :-). De conducteur wekte me iets later en vertelde me dat we om 5:10 uur in Ajmer zouden zijn, wekker dus iets eerder gezet. Toen ik om half 5 abrupt werd gewekt door de conducteur moest ik eerst een drie keer om me heen kijken waar ik was, maar na de mededeling: “You go toAjmer? Yes? You get out NOW!”, was ik snel wakker. Hij had verkeerd gekeken op z’n schema, maar was wel zo vriendelijk om mij te wekken. Zo kwam ik na een korte busrit ook op mijn plek van bestemming: Pushkar.
Hotel gevonden (voor de statistieken: 1,10 euro per nacht voor een tweepersoonskamer), ’t dorpje verkend, genoten van de ochtendrituelen van de locals aan ’t meer, motor (lees: mini-motor) gehuurd, rond getoerd en gaan slapen. Volgende dag opnieuw motor gereden. Man, ik was net een klein jochie, zo groot was m’n glimlach omdat ik eindelijk weer op een gemotoriseerde tweewieler zat (ook al was ’t maar een 110cc brommer :-p). Zo voorzichtig ik de vorige dag nog begon, zo Indisch reed ik vandaag (sorry mams…). Verkeersregels zijn er naar mijn weten niet, de basisregel is: “Kijk goed uit en als je een gaatje ziet dan issie voor jou”. Die witte strepen op de weg zijn een mooie indicatie waar jouw rijbaan zou moeten eindigen, maar als ’t beter uitkomt dat je daar twintig keer overheen komt tijdens ’t inhalen dan is dat ook geen probleem. Ojah, en vergeet niet links te rijden en de rotondes de goede kant op te nemen, is essentieel………
In de avond was ’t tijd voor m’n kameelsafari, damn wat zijn die beesten groot. De kameel (Shiva heet ’t ‘ beestje’ ) ligt op de grond als je erop stapt, maar als hij eenmaal in de benen komt dan kom je er pas achter dat de schofthoogte ongeveer 2,20 meter is!! Dat betekend dat je zichtveld zo ongeveer vanaf 3,5 meter boven de grond begint. Ik voelde me in ’t begin net een koning, maar na een half uur was ’t beestje zo traag dat ik er eigenlijk al genoeg van had (safari zou ongeveer 2,5 uur duren… Gelukkig besloot m’n guide er toen wat spanning in te gooien. Hij liep in eerste instantie voor Shiva en hield haar letterlijk aan een lijntje, later kwam hij bij mij achterop zitten. Dat was ’t moment waarop Shiva had gewacht, want zodra hij dat deed besloot ze rechtsomkeert te maken, precies de plaats waar wij NIET heen wilden :-). M’n guide wou ook niet zomaar van haar af springen en zo gingen we weer terug naar onze startplaats. Totdat we een ongelukkige voorbijganger tegenkwamen die de teugels in handen kreeg geworpen zodat m’n guide ’t beestje weer in goede banen kon leiden. Een uurtje later probeerde hij ’t zelfde kunstje nog een keer, dit keer met beter resultaat. Met z’n tweeën op de rug van Shiva galoppeerden we richting the farmhouse waar ik die nacht zouden slapen. Geen toeristen; alleen een Hindi sprekende Indische familie, Indisch eten, frisse lucht, een warm kampvuur, een koud biertje en een heldere sterrenhemel… Ze hadden me niet verteld dat ik in één ruimte zou slapen met een in zichzelf pratende broer, maar dat mocht opnieuw de pret niet drukken :-). De volgende ochtend zou ik met Shiva weer naar ’t dorp terug gaan, maar dat werd de motor. Ik had ’t ‘gegaloppeer’ op de kameel wel gezien…
Backpack weer opnieuw ingepakt (hij wordt lichter en lichter :-)) en weer 450 km terug in de trein naar Delhi. Die trein was luxer dan ik had gedacht: eten en drinken geserveerd krijgen en een persoonlijk stopcontact (lees: Rio kijken met Indiaas mannetje van drie turf hoog B-)). Kortom, erg relaxt! Nacht in Delhi geslapen en na een bijna 5 uur durende binnenlandse vlucht landde ik in Cochin, het zuiden van India.
Eenmaal uit ’t vliegtuig ontdekte ik ’t eerste verschil met ’t noorden, de temperatuur! Het is hier veel vochtiger en veel warmer, ik gok een graadje of dertig, zweten geblazen dus… In Cochinkon ik via via een nachtje bij vrienden logeren, thanks Beau!! De volgende dag ontmoette ik m’n reismaatje en samen hebben we Cochin bezocht; terrasjes gepakt, Chinese visnetten bij zonsondergang bewonderd, heerlijk Zuid-Indiaas gegeten (veel meer smaak dan in ’t noorden!), Dutch Palace bezocht, de oude Joodse gemeente bezocht (er wonen er nog slechts tien). De volgende ochtend waren we na een typisch Kerala ontbijt (rijst, kokosnoot en banaan jummie, jummie) klaar om de backwaters te bewonderen. Het binnenland van Kerala heeft ontelbare riviertjes en kanalen die samen de Backwaters vormen. Met kleine vissersbootjes bezochten we in de ochtend wat dorpjes, bekeken we de lokale producten, kregen we wat geschiedenisles en in de middag gingen we per grote boot terug naar Cochin. Deze boot werd aangedreven door een bamboestok van 6 meter. Heb ’t ook even mogen proberen, maar pfff, respect voor de man die ons terugbracht… ’s Avonds klaargemaakt voor de nachttrein naar Mysore en daar kwamen we de volgende dag rond de middag aan.
In Mysore staat een van de best bewaarde en meest gedetailleerde paleizen van ’t zuiden en daar is geen woord van gelogen! Helaas mochten er geen camera’s mee naar binnen dus jullie moeten me maar op m’n woord geloven dat ik de oude verhalen van de Maharadja’s op levensgrote schilderijen heb gezien, de mooie ballroom zaal met glas in lood uit Schotland en pilaren belegd met goud heb bezocht. Ook mag je geloven dat elk houten kozijn, deur of meubelstuk prachtig was gegraveerd en dat de welkomstzaal plafondschilderingen bevat waar je alleen al een hele middag naar kan kijken. De kleurrijke en levendige bloemen en fruitmarkt was ook zeker de moeite waard om te bezoeken. De omgeving was prachtig, maar de toeristische verkopers kon ik wel schieten. ’t Is niet erg om af en toe wat af te slaan, maar om dat letterlijk na elke vier stappen gedurende een uur te moeten doen is niet grappig. Datzelfde gold voor de riksja’s. Normaal gesproken onderhandel je een beetje en kom je tot een redelijk prijs, niet in Mysore... Totdat we uiteindelijk zo koppig bleken te zijn en nu voor Indiase prijzen met ‘the meter’ van A naar B gaan, principekwestie :-).
Gistermiddag om 13 uur in de bus gestapt en ’s nachts om 1 uur hier in Hampi in een hotel gecrashed. Google voor grap even op afbeeldingen en je zult zien dat ’t ook hier prachtig is (volgens mij is ‘prachtig’ ’t meest gebruikte woord in m’n blogs :-p…). Hampi bestaat uit kilometers vol met ruïnes van oude tempels die per benenwagen en motor te verkennen zijn. Dit wordt dus de thuisbasis voor de komende dagen en daarna volgt het strand van Gokarna, eindelijk een frisse duik in de zee nemen! Voor nu wens ik jullie dus gezellige kerstdagen toe en pas op met ’t vuurwerk kinders ;-)
Rustig aan,
Frankie
Ps. De links voor foto’s:
Agra: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2899174522796.2152354.1363386613&type=1&l=967db3844d
Panorama's van de hike: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2902524526544.2152415.1363386613&type=1&l=b7c30fc7aa
Pushkar: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2930752112216.2152984.1363386613&type=1&l=63b9cf12ff
Cochin & Mysore: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2964162187447.2153793.1363386613&type=1&l=bf1b1dd60b
-
23 December 2011 - 13:24
Jerwin:
Wederom een tof verhaal kerel!
Ik wens jou daar een bijzondere en fijne feestdagen en een voorspoedig 2012!! -
23 December 2011 - 13:33
Dennis:
Hey Frankie!
Jij ook fijne feestdagen he! Leuk om al je gebeurtenissen te lezen:) Veel plezier he, en ik zie je nieuwe verslag wel weer tegemoed! -
23 December 2011 - 13:34
Mama:
Hoi Frank, in een woord prachtig!
veel plezier en ook gezellige feestdagen!
dikke kus je mams -
23 December 2011 - 13:46
Liset:
Hee Broer!!
Leuk om je verhalen weer te lezen!
Heel veel plezier he de komende dagen, fijne kerstdagen!
We spreken je wel weer!
xxx
-
23 December 2011 - 14:27
Karin:
Hey Frank,
Inderdaad een lang verhaal maar zo te lezen heb je het nog prima naar je zin.
Vanuit een regenachtig Koekange wens ik je ook hele fijne kerstdagen, een gezellig uiteinde en een spetterend 2012.
Groetjes Karin -
23 December 2011 - 16:07
Fam.kerssies:
ben net thuis van mijn werk, heb je verhalen gelezen, je legt wat km.af.
je vermaakt je goed, verneem ik uit je halen. Vanuit de Krim goede kerstdagen en gezond 2012 toegewenst.
wim -
23 December 2011 - 16:48
Tinus En Femmie:
Weer een leuk verhaal om te lezen.
Wij wensen jou fijne kerstdagen en een voorspoedig 2012.
Groetjes Tinus en Femmie -
23 December 2011 - 17:59
Monique:
hoi Frank, heb met plezier jouw verhaal gelezen, inmiddels ben ik weer terug uit zuid India, in Hampi heb ik geslapen in een klein net guesthouse tegenover shiva house, je kon er boven op het terras goed eten, let op in het open veld zijn slangen.
van de tempel olifant heb ik een blessing gehad voor 10 r. erg leuk om smorgens tussen 8 en 9 uur het baden te zien in de rivier van de olifant.
in Gokarna zijn we ook geweest, een leuke plek aan de oceaan is Namaste restaurant, ze hebben daar kamers voor 250r en eten is oke, daar veel mensen ontmoet, aumbeach wat zo speciaal moet zijn is helemaal schoongeveegd en onder toezicht.
gokarna is een aardig plaatsje, in ieder geval de oceaan is heerlijk warm en kokosnoten smaken goed.
plain dosa was mijn favo in de ochtend en de kleine bananen zijn delicious.
hartelijke groet en we hadden dit jaar een leuk kerstpakket van het ziekenhuis.
keep on going.
namaste.
-
23 December 2011 - 18:58
Jolanda:
Geweldig.....wat een mega ervaring!! Jij ook hele fijne feestdagen al zul je het wel heel anders beleven! Liefs en kijk uit naar je volgende blog! -
23 December 2011 - 20:51
Jessica:
ha frank!
wat weer een verhaal zeg!gaaf!
ik wens jou een hele bijzondere kerst en alvast een gelukkig en super 2012!
xxx jessica -
24 December 2011 - 16:39
Bert, Jeanine, Kids:
Frank,
Prachtig om die verhalen van je te lezen. We hopen dat je nog veel plezier mag beleven aan je reis en wij wensen je een fijne kerst toe en natuurlijk een geweldig 2012.
groeten -
25 December 2011 - 11:32
Jeannette :
Beste Frank,
namens ons allen wensen we jou een fijne kerst en een gezond 2012!
hartelijke groet,
fam. Hilbink -
25 December 2011 - 18:16
Harry En Annemieke:
Hé Frank,
Leuk om je verhalen te lezen, je vermaakt je wel! Het koste inderdaad wat tijd, om je verhaal te lezen, 1e kerstdag is bijna voorbij ;-)
Alvast een goede jaarwisseling. Je zoekt vast wel een bijzondere plek op om dat te vieren!
groeten van Harry en Annemieke -
25 December 2011 - 21:36
Bram En Jenny,kids:
mooi verhaal!
Prettige kerstdagen en een gezond en gelukkig 2012,wel heel bijzonder om met kerst in India te zijn,prachtig Frank,heel veel plezier -
26 December 2011 - 15:26
Geral:
Zoooo.... kwam niet eerder toe aan het lezen van je verhaal. Klinkt allemaal prima daar! Hoop dat jij een warme kerst hebt (gehad). Hier is het ongeveer 10 graden, dus vrij warm voor de tijd van het jaar (en gelukkig geen sneeuw:))! Geniet er daar lekker van!
Dikke kus Geral -
26 December 2011 - 15:48
Beau:
en je gaat maar door en gaat maar door hé?! Ik vond het super vreemd dat jij daar gewoon in mijn oude appartementje was terwijl ik hier in Nederland zit! Maar leuk joh! Ik begreep dat we naast de overnachtingen in Kochi, ook iets een franse ervaring gemeen hebben ;-) Hele fijn feestdagen en alvast een gelukkig nieuw jaar gozer! Ik kijk uit naar je volgende bericht, je schrijft super! Geweldig! ;) -
29 December 2011 - 12:41
Alwin En Simone :
frankie! wat ontzettend gaaf om te lezen zeg. zie je echt al gaan op die kameel, whoehoeee! maar wat maak jij een kilometers zeg, jemig! zo te lezen vermaak je je idd goed en das fijn om te horen, had niet anders verwacht!:) heb je leuke plannen rondom de jaarwisseling? misschien wat nederlanders opduikelen voor een feestje?
had je bericht gstuurd via facebook, maar dit werkt toch beter denk ik.
nog een heeeeele fijne tijd gewenst daar, hopelijk ga je niet al te veel motor rijden, klinkt me toch niet heel fijn in de oren..:P
pas goed op jezelf en geniet ervan!
liefs alwin en simone -
31 December 2011 - 14:43
Melissa:
Heey Frank,
Wat een belevenissen weer!! Prachtig!!
Ik wil je via deze weg een hele goede jaarwisseling wensen!!
Heel veel plezier daar!
Liefs x -
01 Januari 2012 - 12:19
Willma:
HA die Frank!
Opnieuw weer super, wat maak je toch veel mee:) heerlijk dat je ff op een 'motor'kon rijden;)
en dan al die uitzichten,slaapplaatsen, vervoersmiddelen en mensen die je weer ontmoet, super
Nou geniet, en very hapy new year, take care! -
02 Januari 2012 - 13:40
Rikie:
Hey Frank, Allereerst de allerbeste wensen voor 2012 en dat je 'n fijn jaar mag hebben. Wat kun je toch leuk schrijven en ik geniet er enorm van.Mijn reis is ook rond en vertrek op 4 febr.Hoop dat m'n visum rondkomt want dat is me wel 'n werk zeg!2 jr. geleden één form. nu 'n aparte pasfoto,werkgeversverkl.enz.enz.Nog 12 dagen werken en dan zit mijn tijd in het Ropcke erop.25 jan. miin laatste werkdag en vlgs. mij vlieg jij de volgende dag naar Thailand.Veel plezier nog in het zuiden en tot schrijfs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
